چه كشوري براي زندگي بهتره

_{بچه ها مي خواهيم دوباره كمي "مهاجرت بازي" كنيم ... صورت مساله هم اينه: چه كشوري براي زندگي بهتره؟ ...}

_{بيا هم كشورها و هم آدمها را به سه دسته تقسيم كنيم ... اسمهاي مختلفي مي شه گذاشت اما فعلا بيا اين اسمها را انتخاب كنيم: كشورهاي پايين ، كشورهاي متوسط ، كشورهاي بالا ... آدمهاي پايين ، آدمهاي متوسط ، آدمهاي بالا ... مي خواهيم ببينيم كشور ايده آل هر كدوم از اين تيپ آدمها كدوم تيپ كشورها هستند ...}

_{كشور پايين: اين تيپ كشور (پايين ، عقب مانده ، عقب نگه داشته شده ، هر چي) كشور ايده آل يك آدم پايين محسوب مي شه. آدم پايين ، به معني آدمي كه مثلا حاضره دست به هر كاري بزنه ، با كمي زرنگي مي تونه بسياري از قانونها و ساختارها را دور بزنه و يك زندگي ايده آل داشته باشه .... در عوض آدم متوسط در اين كشور سخت ترين زندگي را داره: ساختارها به او اجازه رشد و حتي داشتن متوسط ها را نمي ده. او معمولا يا سرخورده و مهاجر مي شه يا براي داشتن زندگي بهتر به يك آدم پايين تبديل مي شه (دكترهاي گلدكوئست فروش) ... بر خلاف اون چيزي كه گاهي فكر مي كنيم ، آدم بالا هم (با قدرت مالي ، فرهنگي ، اجتماعي بالا) در كشور پايين لذت زيادي نمي بره. سرگرميها و لذتهاي با مقياس جهاني در كشور پايين وجود نداره (كنفرانس ، كتابخانه ، كنسرت). دولت كشور پايين هم معمولا با آدمهاي بالا بر سر مشكلاتي مثل شيتيل و غيره دچار مشكل مي شه (مدير زنداني Yukos روسيه) ...}

_{كشور بالا: اين تيپ كشورها (امريكا ، استراليا ، كانادا و... ) از دور بهشت آدمهاي متوسط هستند. حتي پر از آدمهاي متوسط هم هستند. اما اتفاقا بدترين جا براي زندگي و مهاجرت يك آدم متوسط محسوب مي شوند. وقتي همه متوسط هستند ، متوسط بودن از لحاظ "احساسي" ديگه لذتي نداره. هر چند از لحاظ تئوري براي آدم متوسط امكان رشد و تبديل به آدم بالا وجود داره ، اما وقتي همه متوسط هستند "رقابت" شديد اين امكان را كم مي كنه. حتي "لذت" هم بنا به مقتضيات تئوريهاي اقتصادي براي آدمهاي متوسط محدود مي شه (مي توني دهها سال در لندن زندگي كني اما واقعا يك مسابقه ويمبلدون را هم نتوني afford كني) ... در اين كشور ، آدم پايين به كمك دولت مي تونه از متوسطهاي زندگي برخوردار باشه ، اما به هيچ وجه لذت اون آدم پايين در كشور پايين را نمي بره ... اين تيپ كشور با برخورداري از تمام ايده آلهاي لذت و پيشرفت (كنفرانس ، كتابخانه ، كنسرت) كشور ايده آل آدم بالا با بهره خوبي از network و سرمايه محسوب مي شه ...}

_{كشور متوسط: اين تيپ كشور بر خلاف اسمش (متوسط و در حال رشد) براي آدم پايين چندان مناسب نيست. طبيعت اقتصادي رشد به همراه خودش تورم و سختي مياره. دور زدن قانون هم از ترس نهادهاي بين المللي نسبتا محدود مي شه و همه اينها آدم پايين را دچار مشكل مي كنه. آدم بالا از زندگي در اين كشور نسبتا لذت مي بره اما خيلي زود كسل مي شه. عدم وجود Education و Healthcare كلاس جهاني هم اون را به شدت اذيت مي كنه. در عوض اين كشور بهشت آدم متوسط محسوب مي شه. سرگرميهايي كه در كشورهاي بالا براي او affordable نيستند قابل دسترس خواهند بود. همچنين به دليل خصلتهاي اقتصادي و جمعيتي كشورهاي در حال رشد ، يك lifestyle عالي خواهد داشت. (ماشين خوب ، خانه خوب ، مستخدم و راننده شخصي).}

_{ممكنه بگي كل اين داستان ، يك ديد "استاتيك" به كل ماجراست: چيدن سه تيپ آدم بدون توجه به امكان و علاقه به پيشرفت در سه تيپ كشور... اما ديد "ديناميك" به ماجرا هم ما را به همين نتيجه گيريها مي رسونه. مثلا ممكنه بگي براي آدم متوسط ، زندگي در كشور "بالا" مناسبتره چون مي تونه از امكانات اونجا استفاده كنه و پيشرفت كنه. اما هم تجربه و هم تئوري خلاف اين مطلب را نشون مي ده ... چرخهاي زندگي و رقابت در كشور "بالا" كه 80 درصد افرادش آدمهاي متوسط هستند ، اونقدر آدم متوسط را درگير مي كنه كه مجالي براي رشد نخواهد داشت. ... اما آدم متوسط در كشور متوسط ، تا زماني كه علاقه ، پشتكار و امكان دسترسي به منابع كشور "بالا" را از طريق Pull داره مي تونه در مسير رشد باشه ...}

_{مبناي اين نوشته من يك سري تئوري و fact در مورد كشورها و آدمهاست ... (مثلا "نيروي كار ارزان در كشورهاي در حال رشد" ، "تقسيم بندي اقتصادي و جمعيتي در كشورهاي توسعه يافته" و غيره) ... تجربه ها ، ديده ها و شنيده ها هم كم و بيش اونها را تاييد مي كنه اما سعي شده مبناي منطقي نوشته نباشه ... البته كل نوشته هم خنثي و بدون جهت گيري نوشته نشده: ... اكيدا و شديدا ، به عنوان يك آدم متوسط ، به تمام آدمهاي متوسط ديگه ، براي شروع و پيشرفت ، زندگي در كشورهاي "متوسط" را توصيه مي كنم ... و اكيدا و شديدا شروع مهاجرت از يك كشور پيشرفته را مضر مي بينم ...}

_{... اكيدا و شديدا ...}

_{http://www.globalpersian.com/archive/dynamic/040489.html}